تعریف گردشگری پایدار

اکوتوریسم یا گردشگری پایدار به نوعی از گردشگری اطلاق می‌شود که بر حفظ محیط‌زیست و فرهنگ‌های محلی تأکید دارد. هدف اصلی اکوتوریسم، ارائه تجربه‌ای نزدیک به طبیعت و فرهنگ‌های محلی به گردشگران است، بدون اینکه به محیط‌زیست آسیب برساند.

ویژگی‌های اصلی اکوتوریسم عبارتند از:

حفاظت از محیط‌زیست: اکوتوریسم به حفظ و حفاظت از زیستگاه‌ها و گونه‌های طبیعی کمک می‌کند.

تجربه‌های آموزشی: گردشگران معمولاً با فرهنگ‌های محلی، تاریخ و اکوسیستم‌های مختلف آشنا می‌شوند.
حمایت از جوامع محلی: اکوتوریسم به جوامع محلی کمک می‌کند تا از طریق گردشگری درآمد کسب کنند و به حفظ فرهنگ و سنت‌های خود ادامه دهند.

سفرهای مسئولانه: گردشگران تشویق می‌شوند که با احترام به محیط‌زیست و فرهنگ‌های محلی سفر کنند.

شاخصهای گردشگری پایدار در طراحی مناظر

رعایت معیارهای اکوتوریسم در طراحی منظر نیازمند توجه به جنبه‌های مختلف محیطی، اجتماعی و اقتصادی است. در زیر به برخی از این معیارها اشاره می‌شود:

حفاظت از محیط زیست

• استفاده از مواد و مصالح سازگار با محیط زیست

• حفظ و بازسازی اکوسیستم‌های محلی

• طراحی فضاهایی که تنوع زیستی را ارتقا دهند

آموزش و آگاهی

• ایجاد فضاهایی برای آموزش بازدیدکنندگان درباره محیط زیست و فرهنگ محلی

• استفاده از تابلوها و اطلاعات آموزشی در نقاط مختلف

دسترسی پایدار

• طراحی مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری که کمترین آسیب را به محیط زیست بزنند

• محدود کردن دسترسی وسایل نقلیه موتوری به مناطق حساس

توسعه پایدار جوامع محلی

• مشارکت جوامع محلی در طراحی و مدیریت پروژه‌ها

• ایجاد فرصت‌های شغلی برای ساکنان محلی از طریق اکوتوریسم

استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر

• بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، بادی و دیگر منابع تجدیدپذیر در طراحی منظر

طراحی انعطاف‌پذیر

• ایجاد فضاهایی که بتوانند با تغییرات اقلیمی و نیازهای اجتماعی تطبیق یابند

توجه به فرهنگ محلی

• حفظ و معرفی فرهنگ و سنن محلی در طراحی منظر

• استفاده از نمادها و الگوهای معماری بومی

مدیریت پسماند

• طراحی سیستم‌های مدیریت پسماند مؤثر در مناطق گردشگری

• ترویج بازیافت و کاهش مصرف پلاستیک

• با رعایت این معیارها، می‌توان طراحی مناظری انجام داد که نه تنها جذاب و زیبا باشند، بلکه به حفظ محیط زیست و ارتقاء کیفیت زندگی جوامع محلی کمک کنند