منظرسازی کم نیاز به آب
منظرسازی کم نیاز به آب شامل هفت اصل اساسی است که این اصول بسته به کاربری و شرایط اقلیمی، خاک، آب و مشکلات هر محل مورد ارزیابی قرارگرفته و انطباق داده می‌شود. اصل اول: برنامه ریزی جامع، ایده پردازی است که در ادامه آن طراحی انجام خواهد شد. شیوه طراحی براساس شرایط محل و نوع کاربری انتخاب می‌شود مانند باغ‌های صخره‌ای ، پوشش سطح خاک با سنگریزه‌های رنگی و استفاده از جداکننده‌ها و غیره. اصل دوم: اصلاح خاک که از طریق بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و تغذیه خاک می‌تواند به تسهیل استقرار و بهبود رشد گیاهان کمک زیادی کند. اصل سوم: محدود کردن مناطق چمن کاری، استفاده از گونه‌های چمن مقاوم به خشکی و نیز کاربرد سایر گیاهان پوششی به جای چمن‌هایی با نیاز آبی بالا موجب کاهش مصرف آب و هزینه‌های نگهداری می‌شود. اصل چهارم: استفاده از گیاهان سازگار، بومی و نیز دارای نیاز آبی کم به جای گیاهان ناسازگار و دارای نیاز آبی زیاد که منجر به تسهیل رشد و استقرار گیاهان، کاهش و شیوع آفات و بیماری‌ها و مصرف آب خواهد شد. اصل پنجم: استفاده از مالچ‌ها در طراحی که مالچ‌ها به دو دسته آلی (مانند چیپس چوب) و غیرآلی(مانند سنگریزه‌های رنگی) تقسیم می‌شوند. انتخاب نوع مالچ باید براساس شرایط اقلیمی، میزان بارش و نوع طراحی صورت گیرد. اصل ششم: انتخاب و بکارگیری سیستم آبیاری کارآمد که مکمل سایر اصول در مدیریت منابع آبی بوده، نقش مهمی در جلوگیری از هدر رفت آب خواهد داشت، همچنین این سیستم باید سازگار با منابع جدید آبی همچون پساب باشد. اصل هفتم: نگهداری مناسب منظر موجب كاهش مصرف آب، هزينه نيروي انساني، مصرف كود و سموم شيميايي و در نتیجه آسیب‌های زیست‌محیطی نيز خواهد شد. لازم به ذکر است طراحی برای مکان‌های مختلف همانند مناطق صنعتی، فضاهای شهری، مراکز آموزشی، مناطق مسکونی و … نیازمند بررسی همه جانبه و دقیق و انطباق اصول منظرسازی کم نیاز به آب با شرایط و نیز همکاری یک تیم از متخصصین باتجربه در این زمینه می‌باشد. خدمات نهایی این پروژه شامل مدیریت باصرفه منابع آبی و کاهش مصرف آب، مناظری پایدار و همخوان با شرایط فرهنگی و نیازهای کاربران،کاهش هزینه‌های نگهداری منظر،کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، بهبود زیست پذیری فضاها می‌باشد.